Grunngildi hjúkrunar alltaf þau sömu

Laura Sch. Thorsteinsson var formaður Félags háskólamenntaðra hjúkrunarfræðinga 1987-1989

Þegar ég tók við formennsku voru einungis átta ár liðin frá því að ég lauk BS-námi í hjúkrunarfræði. Ástæða þess að ég bauð mig fram til formannskjörs var áhugi minn á faglegum málefnum hjúkrunar og sannfæring um mikilvægi hennar. Mér fannst þá jafnt sem nú að margt biði úrlausnar, svo sem þróun fagsins með verðmæti hjúkrunar og áhrif hjúkrunarfræðinga í huga og svo auðvitað starfskjör þeirra.

Á þessum tíma var tiltölulega stutt frá því að hjúkrunarfræði varð háskólagrein á Íslandi, en einungis 10 ár höfðu liðið frá því að fyrstu háskólamenntuðu hjúkrunarfræðingarnir luku námi frá Háskóla Íslands. En framgangur hjúkrunar var að eflast og uppgangstímabil fyrir hjúkrun í burðarliðnum. Fram á sjónarsviðið voru að koma nýir leiðtogar innan hjúkrunar og nýir möguleikar að skapast. Áherslan varð þó á kjarabaráttu sem endaði með sex vikna verkfalli vorið 1989.

Verkfallið tók mjög á alla sem að því stóðu, svo sem stjórn félagsins, kjaranefnd, samningsaðila og félagsmenn sjálfa sem áttu í verkfallinu. Auk þess vofði alltaf yfir sú ógn að alvarleg atvik, sem tengdust verkfallinu, gætu átt sér stað. Ég hugsaði um það á meðan á verkfallinu stóð hversu mikil orka og tími fór í það og hversu miklu árangursríkara það væri ef hjúkrunarfræðingar væru metnir að verðleikum og kjör þeirra væru með þeim hætti að ekki væri talin þörf á að fara í verkfall. Ef allur tíminn og orkan hefðu frekar farið í að sinna faglegum málefnum innan hjúkrunar hefði það verið svo dýrmætt. En þá voru kjör hjúkrunarfræðinga með þeim hætti að ekki var talið hægt að búa við þau og því nauðsynlegt að fara í verkfall.

Gæfuspor að sameina félögin

Margt hefur breyst á þeim 30 árum sem liðin eru frá minni formannstíð. Menntunarstig hjúkrunarfræðinga hefur hækkað mikið og því hafa margvíslegir nýir starfsmöguleikar opnast fyrir þá. Rannsóknum innan hjúkrunar hér á landi hefur fleygt fram. Ég tel að það hafi verið mikið gæfuspor þegar Hjúkrunarfélag Íslands og Félag háskólamenntaðra hjúkrunarfræðinga voru sameinuð fyrir 25 árum í eitt öflugt félag hjúkrunarfræðinga. Heilbrigðiskerfið hefur breyst mikið og flækjustig þess aukist. En þrátt fyrir allar breytingar eru grunngildi hjúkrunar alltaf þau sömu í takt við siðareglur okkar og fagleg umhyggja er enn þá innsta eðli hjúkrunar.

Hjúkrun er ein meginstoð heilbrigðisþjónustu og hefur því mikil áhrif á gæði hennar. Ég hef ótal sinnum séð hvers virði góð hjúkrun er og hversu mikil áhrif á lífsgæði fólks hún getur haft. Hjúkrunarfræðingar snerta líf ótal aðila á öllum sviðum heilbrigðisþjónustu á krefjandi augnablikum, á gleðistundum og þegar erfiðleikar steðja að. Ég hef séð dugnað og fagmennsku hjúkrunarfræðinga og hvers þeir eru megnugir. Ég hlakka til að sjá hjúkrun þróast áfram í takt við nýja tíma með öflugum rannsóknum og ekki síst með því að nýta rannsóknarniðurstöður í starfi og efla samstarf milli fræðasamfélags og klínísks starfs.

Ég óska þess að hjúkrun haldi áfram að þróast með gildi félagsins okkar, þekkingu, færni og umhyggju, að leiðarljósi og að tilgangur félagsins, sem er að vinna að árangursríkri og öruggri heilbrigðisþjónustu, sé í heiðri hafður.