Hjúkrunarfræðimennun er innihaldsríkt veganesti fyrir ungt fólk út í lífið

Frá fyrrverandi formanni
Magnús Ólafsson, formaður Félags háskólamenntaðra hjúkrunarfræðniga 1985-1987

Forsaga þess að ég varð formaður Félags háskólamenntaðra hjúkrunarfræðinga má rekja þeirrar félagslegu fagmótunar sem var einkennandi á námsárum mínum í hjúkrunarfræði 1977-1981. Þar var meðal annarra fremst í flokki Ingibjörg R. Magnúsdóttir námsbrautarstjóri sem var mjög hvetjandi, og sýn hennar og viðhorf höfðu mikil áhrif á mig. Í aðdraganda formannskosninga 1985 bauð ég mig fram þar sem ég hafði áhuga á því að leggja mitt að mörkum til að vinna að hagsmunum stéttarinnar.

Tíðarandinn þessi tvö ár 1985-1987 sem ég var formaður fyrir Félag háskólamenntaðra hjúkrunarfræðinga var nokkuð sérstakur. Það voru tvö félög hjúkrunarfræðinga í landinu og ákveðin spenna og óvissa ríkti á milli félaganna. Þrátt fyrir það var lögð mikil áhersla á gott samstarf þessara tveggja félaga sem í minningunni gekk mjög vel. Að sjálfsögðu komu upp ágreiningsefni sem þurfti að takast á við, en eftir á að hyggja tel ég það ekki hafa verið stórvægileg málefni. Enda fór það svo að lokum að þessi félög sameinuðust til mikillar farsældar.

Barist um bætt kjör og að fá stéttina viðurkennda sem háskólastétt

Í formannstíð minni voru helstu baráttumálin kjaramál og að fá stéttina viðurkennda sem háskólastétt. Kröftugar vinnudeilur urðu í minni tíð og verkfall sem tók mikið á sem skiluðu þó verulegum kjarabótum fyrir stéttina. Þá var líka mikið rætt um stöðu stéttarinnar í heilbrigðisþjónustunni og hvað væri farsælt að leggja áherslu á til að efla stéttina enn frekar. Það sem einnig einkenndi þennan tíma var einstakt og framsýnt fólk sem ég fékk tækifæri til að starfa með. Ég á því margar góðar minningar frá þessum tíma, sem var bæði í senn mjög lærdómsríkur og krefjandi.

Það er margt sem hægt er að minnast á þessu 100 ára afmæli. Ég held samt að það hafi verið einstakt að horfa á þá miklu þróun sem hefur orðið innan stéttarinnar. Þekking hjúkrunarfræðinga nýtist á svo mörgum sviðum í samfélaginu. Þá er líka allt þetta góða og metnaðarfulla fólk sem maður hefur kynnst, verið í tengslum við og starfað með innan stéttarinnar.

Frjósamur jarðvegur fyrir áframhaldandi þróun stéttarinnar

Síðan ég var formaður hefur gríðarlega margt breyst. Verulega aukin fjölbreytni í störfum hjúkrunarfræðinga og nýjar kynslóðir sem hafa tekið við með ný viðhorf og sýn. Menntunartækifæri hjúkrunarfræðinga hafa eflst sem gefur ungum hjúkrunarfræðingum ótrúlega fjölbreytt og spennandi tækifæri. Ég hef haft sérstakan áhuga á að fylgjast með þessari þróun þar sem báðar dætur mínar hafa valið sér hjúkrunarfræðina sem ævistarf. Mitt mat er að það að hafa B.Sc gráðu í hjúkrunarfræði sé gríðarlega innihaldsríkt veganesti fyrir ungt fólk út í lífið og gefi óendanlega mikla möguleika til að rækta eigið áhugasvið með frekari menntun og starfsþróun varðandi starfsframa.

Miðað við þá þróun sem hefur orðið á síðustu árum þá virðist mér vera mjög frjósamur jarðvegur fyrir áframhaldandi þróun stéttarinnar. Þar hefur menntun áhrif á sem og viðhorf nýrra kynslóða. Þróun sem felst í enn frekari eflingu menntunar og aukinnar fjölbreytni í störfum hjúkrunarfræðinga í samfélaginu. Ég vil þó í lokin taka fram að það eru einkum þrír þættir sem þarf að hafa í huga hvað varðar frekari jákvæða þróun. Í fyrsta lagi eru verulegar og réttlátar úrbætur á kjörum stéttarinnar, í öðru lagi bætt starfsaðstaða hjúkrunarfræðinga í víðum skilningi, sér í lagi innan sjúkrahússkerfisins, og í þriðja lagi að fara í ítarlega ígrundun og aðgerðir varðandi virkari leiðir til að efla enn frekar faglega félagsmótun stéttarinnar í þeim tilgangi að gera starfsvettvang hjúkrunarfræðinga enn áhugaverðari.

Til hamingju með 100 ára afmælið